ความสงบนี้มี สองประการ คือ
ความสงบอย่างหยาบอย่างหนึ่งและ
ความสงบอย่างละเอียดอีกอย่างหนึ่ง
อย่างหยาบ นั่นคือ “เกิดจากสมาธิ” ที่เมื่อสงบแล้วก็มีความสุขแล้ว ถือเอาความสุขเป็นความสงบ อีกอย่างหนึ่ง คือ “ความสงบที่เกิดจากปัญญา″ นี้ไม่ได้ถือเอาความสุขเป็นความสงบ
“แต่ถือเอาจิตที่รู้จักพิจารณาสุขทุกข์เป็นความสงบ” เพราะว่าความสุขทุกข์นี้เป็นภพเป็นชาติเป็นอุปาทานจะไม่พ้นจากวัฏฏสงสารเพราะติดสุขติดทุกข์ ความสุขจึงไม่ใช่ความสงบ ความสงบจึงไม่ใช่ความสุข
ฉะนั้น “ความสงบที่เกิดจากปัญญา″ นั้นจึงไม่ใช่ความสุข แต่เป็นความรู้เห็นตามความเป็นจริงของความสุขความทุกข์ แล้วไม่มีอุปาทานมั่นหมายในสุขทุกข์ที่มันเกิดขึ้นมา ทำจิตให้เหนือสุขเหนือทุกข์นั้น ท่านจึงเรียกว่า เป็นเป้าหมายของพุทธศาสนาอย่างแท้จริง
: หลวงปู่ชา สุภัทโท
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น